Поделиться статьей:

19:30, 02 июня 2015

В войну семья нашего ата-ветерана Едильбаева Жакена приняла семьи евреев, немцев, чеченцев

Zakon.kz

Наш дедушка - ветеран тыла был и свидетелем падения Берлинской стены.

В июне 1941 года и стар и млад, представители всего советского народа, всей великой страны встали на защиту Отечества. Одним из мужественных ветеранов, с детских лет трудившихся в тылу во время войны, является мой дедушка Едильбаев Жакен Keнжегулович.

Все дальше уходят события, эхо Великой Отечественной войны. Все меньше становится живых свидетелей, участников и ветеранов ВОВ, собственными жизненными и боевыми подвигами доказавших свою любовь к стране, к Родине. Сохранить память о самой страшной в истории человечества войне и воспоминания очевидцев - наша обязанность.

Наш аташка Едильбаев Жакен родился 17 октября 1930 года в селе Алексеевке Урджарского района, которое приютилось в одном из живописнейших мест Восточного Казахстана – у подножия Тарбагатайского хребта (см. фото). Его отец был образованным и изобретательным человеком. Мастер на все руки, он соорудил в ауле водяную мельницу для измельчения и шлифования пшеницы. Был муллой, владел арабским языком и обучал детей грамоте.

Окончив четвертый класс в начале войны, в десятилетнем возрасте дедушка познал все трудности военного детства. Во время войны в Урджарский район прибыли тысячи эвакуированных из Москвы, Ленинграда, Поволжья и других регионов Советского Союза. К примеру, из Поволжья и Кавказа были переселены целые немецкие семьи. В морозном, заснеженном декабре 1941 года дом дедушки приютил еврейскую семью из Гомельской области и немецкую семью Гейнца Пётера. Все тяготы жизни, равно как и еду, одежду делили с эвакуированными.

Переселенцы также работали на ферме, пахали, сеяли, строили. Позже они построили и жили в добротных домах на двух больших улицах, названных «Берлин». И сейчас, после переезда немцев в Германию, осталась в Алексеевке улица Берлин, где жили, как мы их называли, «наши немцы». И сегодня в их светлых, уютных, теплых домах живут казахские семьи, переселившиеся во время перестройки из Аксуата.

Гостеприимный дом моего дедушки делил горе и радость, кров и хлеб и с депортированной чеченской семьей Мусаевых, прибывших в марте 1944 года. Чеченские семьи проживали в ауле до 1957 года. Но и вернувшись на свою Родину, не прерывали связей, сохранили теплые, родственные отношения, писали письма, высылали гостинцы, приглашали в гости на Кавказ.

С самого начала войны дедушка работал на благо фронта на ферме, на полях. Все продукты - хлеб, мясо, масло, картошку отправляли на фронт. В своих воспоминаниях дедушка пишет, как они с другом - немцем, таким же мальчишкой, Граф Володей работали по 16 часов с раннего утра допоздна, пахали на быках землю, сеяли и убирали вручную пшеницу. Согревая босые ноги на нагретых быками за ночь теплой земле, по- детски мечтали поесть досыта.

Позже о военном детстве, о дружбе они вспоминали в Германии, куда дедушку неоднократно гостеприимно приглашали немцы - друзья детства: Граф Володя, Рошке Корней, Михель Егор, Ламерт Андрей, Артес Густав, Граф Эрна, дети Миллера Семена Карловича и другие (см. фото).

В 1945 году вернулись с фронта с боевыми ранениями и наградами два родных и два двоюродных брата дедушки. В честь Едильбаева Сембека Keнжегуловича названа одна из улиц в селе Ельтай Урджарского района ВКО. Брат Чукмаитов Слямбек, прошагав всю Восточную Европу, встретив победу в Венгрии, дослужил после войны до звания генерала.

В 1951 году дедушка был призван на службу и в течение трех лет и девяти месяцев служил в армии на Дальнем Востоке в дважды Краснознаменной Берлинской артиллерийской бригаде. После года обучения получил специальность «Вычислитель». Дедушка пишет в воспоминаниях, что тогда понял важность образования. В учебе в артиллерийских войсках для проведения точных расчетов ему понадобились знания и математики, геометрии, и законов физики.

В то время очень редко отправляли в отпуск на Родину. Дедушка очень хорошо рисовал и писал стихи. Его творчество нашло применение в выпуске армейской стенгазеты. Как пишет ата в воспоминаниях, в то время активно проводилась идеологическая работа, устраивались конкурсы в армии. За первое командное место на выставке стенгазет и активное участие в политико-воспитательной, культурной работе дедушка заслужил осенью 1953 года отпуск в далекий аул, а командир взвода капитан Лыков был повышен в звании до майора. Оформленная им ленинская комната также завоевала первое место.

После армии аташка мечтал поступить в университет, пойти по стопам своей единственной сестры Зейнеп, которая одной из первых среди девушек Семипалатинской области окончила перед войной с отличием КазПИ имени Абая. Но, как самый младший сын, остался заботиться о пожилых родителях. Позже окончил зооветеринарный институт в Семипалатинске. Работал бригадиром, заведующим хозяйством, председателем профсоюзного комитета. В течение многих-многих лет был бессменным секретарем партийной организации колхоза имени Чапаева. В советское время это означало огромную ответственность не только за хозяйственную работу: посевную, уборку урожая, надои и т.д., но и за идеологическую, политико-воспитательную работу.

Также дедушка неоднократно избирался депутатом районного и областного Советов. В 1966 и 1971 годах был участником Всесоюзной сельскохозяйственной выставки народных достижений в Москве, а в 1969 - Второго Съезда тружеников сельского хозяйства также в Златоглавой.

За доблестный труд наш аташка неоднократно был награжден одноименными медалями и грамотами, в том числе медалью «Ветеран тыла», а в 1990-м удостоился звания «Почетный гражданин».

У дедушки золотые руки: садовод-любитель, пчеловод, архитектор-строитель, он построил большой дом в деревне и вырастил огромный сад из более ста яблонь, груш, слив, смородины, малины и т.д. Ата сам скрестил и вывел многие сорта зимних яблок, пригодных для долгого хранения. По его проекту и под его руководством были построены дома многих односельчан.

С бабушкой Загаш они вырастили и достойно воспитали девять детей, все они получили высшее образование и трудятся во всех уголках страны. Трое дочерей имеют звания кандидатов и доктора наук.

Дедушка был и свидетелем падения Берлинской стены. С бабушкой Загаш посетили в 1990 году в Западном Берлине семью казахов, дальних родственников, вынужденных покинуть Родину в голодные тридцатые годы и через Китай, Индию, Пакистан, Турцию осевших в Германии. Позже по приглашению дедушки, семья Самет-ага впервые посетила землю предков, священный Тарбагатай.

Несмотря на возраст – этой осенью нашему любимому аташке исполнится 85 лет – он по-прежнему очень активный, трудолюбивый, ни минуты не сидит без дела и как председатель Совета ветеранов и Совета старейшин организовывает в ауле различные культурно-воспитательные мероприятия, например, поздравление в честь тружениц, матерей аула, это у них проводится каждый год. К женскому дню 8 Марта пишет и читает посвящения, дарит на свою скромную пенсию подарки и цветы. В ауле и стар, и млад обращаются к дедушке за советами. Ата пишет стихи, посвящения односельчанам в честь праздников и юбилеев, воспоминания. На любые мероприятия откликается стихами-посвящениями, вот такой у нас аташка.

С большим удовольствием участвуют аульчане в инициированном дедушкой конкурсе «Образцовая семья», по итогам которого Совет старейшин выбирает лучшие, показательные семьи в селе, весь народ собирается в школьном актовом зале, ата дарит каждой семье стихи, нарисованные им грамоты и небольшие подарки.

От имени внуков и правнуков хочу поздравить нашего любимого дедушку с 70-летием Великой Победы и пожелать ему крепкого здоровья, счастья, долголетия и творческих успехов. Мы гордимся и любим нашего славного аташку, его жизненный путь и активная гражданская позиция являются для нас примером.

Молодые ата с апашкой.

Хорошо у аташки с апашкой.

Ата читает новости.

Дедушка в Германии у друзей - бывших односельчан.

У подножия Тарбагатайских гор родился мой Жакен ата.

Азамат Жакенов, студент Казахского Университета международных отношений и мировых языков имени Абылай хана

Отрывок о войне из стихотворения дедушки об ауле:

Тарбағатай тауының шыңы биік

Аспанмен таласып тур бұлтқа тиіп,

Мөлдір бұлақ, көк орай шалғын төсінде

Ойнақ салып жүреді архар киік,

Құзар жартас кірсең терең шатқалына

Қара көлеңке, тұрғандай көрінеді қабақ түйіп

Қырық бірінші жыл соғыс деген пәле шықты

Жауымыз фашистік Германия болған мықты,

Аттанып ер- азамат түгел дерлік

Қорғауға отан жерін, азаттықты,

Төрт жылдай қырғын соғыс айқасында

Жеңіп жауды, Берлинге інге тықты,

Қазақтың Кошкарбаевтай батыр ұлы

Желбіретіп Рейхстахқа жеңіс туын тікті.

Ауылдан екі жүздей адам келіп еді

Соғыста тоқсан алтысы қаза болып

Көре алмай жеңіс күнін мәйіт болды

Айрылып отбасы азаматынан талай семья

Оты өшіп, талай шаңырақ ғайып болды.

Сонда да өмір жолы тоқтағанн жоқ

Сұрапыл бұл соғысты жақтаған жоқ,

Халқымыз қандай азып-тозып жүрсе-дағы

Айрылған дүние мүлкін жоқтаған жоқ.

Қанша адам содан бері өліп өшті

Құрт буын бәрін көріп бастан кешті,

Ағаштан қақсал болып құраса да

Жас ұрпақ сол тамырдан өніп өсті.

Отрывок из посвящений аульчанам (и фронтовикам) к Наурызу

Наурызға арналған

Жеріміз ну тоғайлы өлке болған

Суы мол, шөбі шүйгін, малға толған.

Мың тоғыз жүз бесінші жыл көктемі еді.

Патшаның айтқан сөзі өктем еді.

Столыпин реформасы іске асып,

Ресейден, Украйнадан көп халық ағылады.

Он жылда үй саны жүзге таяп,

Село Алексеевка айдары тағылады.

Бір ғасырдай уақыт болды содан бері,

Өтті ғой талай заман арлы- берлі.

Мың өліп, мың тірілген дегендейін,

Құлпырды, ата мекен қазақ жері.

Бұл ауыл кілең орыс болған алғашында,

Мұжық көрсе сол қазақ қашатында.

Келе-келе егін сап жатақ болды,

Қоныстап Ақтоғай екі жақ сағасында.

Отызыншы жыл алғаш колхоз құрылғанда,

Компартия жаңа бағытқа бұрылғанда.

Он шақты қазақ үйі мүше болды,

Талай жайсан, жер ауып қуылғанда.

Алпыс жыл сол колхозымыз өсіп өнді,

Егін сап, мал асырап өркендеді.

Ата-анаң, осы отырған барлығыңда,

Айтыңдар кім жұмыс істеп тер төкпеді.

Сол колхоз қайда кетті білмей қалдық,

Зым-зыя болғанына біз таңқалдық.

Өмір бойы осы арада жұмыс істеп,

Кәнеки айтыңдаршы немене алдық.

Көзіміз енді жетті ТОО-ның жалғанына,

Жылпостар барлығын өз қолын алғанына.

Трактор тұрмақ, тышқақ тоқты бұйырмады,

Жан ашиды, жастардың далада қалғанына.

Қырық бірінші жыл, Ұлы соғыс басталды,

Жауымыз Германия болған әбден мықты.

Аттанып ер-азамат түгел дерлік,

От жалын сұм ажалға басын тікті.

Оққа ұшып талай қыршын шәйт болды,

Көре алмай жарық дүние мәйіт болды.

Айрылып отбасы азаматынан талай семья,

Оты өшіп, талай шаңырақ ғайып болды.

Сонда да өмір жолы тоқтаған жоқ,

Сұрапыл қыянат соғысты ақтаған жоқ.

Халқымыз азып-тозып жүрсе-дағы,

Айрылған дүние мүлкін жоқтаған жоқ.

Қанша адам содан бері өліп өшті,

Қарт буын, бәрін көріп бастан кешті.

Ағаштай қақсал болып қураса да,

Жас буын сол тамырдан өніп-өсті.

Бай-сұлтан сол соғыстың айнасындай,

Төрт жылдай от астында қайнагандай.

Келсеңде сексен үшке, қажымаңыз,

Мұқалмасын, жүзге дейін қайратың-ай.

Тоқтағазы сол соғыстың ардагері,

Келеді ортамыздан содан бері.

Сау болып жасай бер, ұрпақ жалғап,

Ақталсын анаңыздың маңдай тері.

Ақкөңіл Мусасарин Мұхтар ағамыздай,

Неміске «жиен» болған жағамыздай.

Мұраттай азаматтар аман болса,

Кәрбил қарта әлі талай соғамыз ғой.

Самарқан-Шалабай ағаны сүйіп келген,

Тау асып Шыбындыға еріп келген.

Тұсында сол соғыстың жақсы еңбек етіп,

Медалин кеудесіне тағып келген.

«Еңбекте үздік шыққан» сол медалды,

Колхозда еңбек етіп талайы алды.

Бағи мен Төкен тәте-соның бірі

«За доблестный Труд в годы войны» деген атақ

(Ветеран тыла) содан қалды

Мекеге де жетеді дейді сұрай-сұрай,

Балалық шақ өтті өгіз құйрығын бұрай-бұрай.

Ильяс, Молжігіт, Өмірбай, Ошан, Жәкен,

Бізде алдық осы атақты дәл осылай.

Басқа да ақсақалдар аулымызда,

Сый құрмет көріп жатыр қаумымызда.

Төлеуқан, Құсайын, Тортай, Молжігіт,Қапай,

Әр қашан төрде отырсын арамызда.

Әжелер ауылымыздың құт берекесі,

Жас шағында болған шығар ел еркесі

Жасы тоқсанда, ұрпақ сүйген Рысқан апа

«Мама» дейміз, ананың сол ерекшесі.

Нағашы болад маған Күлен тәте,

Ол кісі айтпайтұғын еш бір қате.

Бала-шаға, жақсы ұрпақ өсірдіңіз,

Рахметін сізге айтады әрбір пенде.

Көпті көрген Төкен тәте инабатты,

Сарынды, үлгі алатын ілтипатты.

Қасында Ақсақалыңыз бірге жүріп,

Сүріңіз жақсы өмір тату тәтті.

Тағы да Төкен бар «Батыр Ана»

Отырған жоқ он бала тауып қана.

Өсірді тәрбиелеп барлығында,

Жеткізді қанаттандырып,болып пана.

Жаңадан колхоз болып картоп салса,

Болар еді звеновод қайтаданда.

Батыр Ананың біреуі Бәтіш жеңгей,

Жүреді түзу жолмен, сөзге ермей.

Сабырлы, әрі ақылды жеңгеміз ғой,

Қалайша мен қаламын сізді көрмей.

Үлкен әже біреуі Зағила апай

Өмірдің қызығында, ащысында көрді талай.

Жамалқан, Нағи, Бубахан, Нұрсақан мен Оразқан,

Шәйнек

Атамай кете алмадым әрі қарай.

Күлғайша алтын жұлдыз таққаны рас,

Он бала өсіріп тапқаны рас.

Осындай аналардан үлгі алса жастарымыз,

Жақсылық болар еді, қонып мирас.

Ауылымызға қоныстады Бақан-Сайлау

Кем емес ешкімнен де, жүрсе жаяу.

Он бала отбасынан өріп-өсті

Отаулап бір-бір үй боп қонды таяу.

Жұмажан «батыр ана» сондай мықты,

Алтын жұлдыз омырауына тағып шықты.

Сөз тапқанға қолқа жоқ дегендейін,

Айтысып талай әкимді алып жықты.

Көргенде Молжігітті кетер баурап,

Өмірбай осындай да қалад жаурап.

Аяулы ананың бірі болған Алапия,

Көп бала өсіріпті болып ұя.

Қалжыңдап әзілдесіп бірге жүрміз,

Ешқайда жібергім жоқ сені қыя.

Жас та болса «Батыр Ана» Мағрипада

Ана сыйлап құрметтеу сол мағынада

Өсіріп балаларын бір-бір үй қып,

Ел қатарлы болып отыр Шарипада.

Көп балалы аналардың бірі Тәте Сахар

Болғам жоқ балалары сірә нашар.

Еңбекқор, еті тірі барлығы да

Сондықтан шалқып отыр ахар-шахар.

Айтпаймын мен қалайша Үмітқанды,

Көп ортада сөйлесе сөзі мәнді.

Сегіз бала таптым деп шалқаламай,

Өсірді мәпелетіп сонша жанды.

Зағашта тоғыз бала жолдасымда,

Болмай тұр құрбы-құрдас ортасында.

Айталық бір-бірімізге жақсы тілек,

Наурыз той, дұрыс ниет қолдасында.

Айтатын ерекше жан Бәтен еді,

Барлығымызға туысқан, бөтен бе еді.

Жас қалды жолдасынан, қандай қиын,

Неғылған тағдыр жазуы өктем еді.

Сонда да жасымады, уайым жастап

Қой бақты комсомолды өзі бастап.

Жеткізді ұл қыздарын тәрбиелеп,

Қызығын енді көрсін жата-жастап.

Арасында үлкендердің Биған ана

Болса да бойы аласа, пысық апа.

Әлі де балаларың қызығын көр,

Жазыласың, ауырдым деп болма қапа.

Ауылда отбасы көп дөңгелене,

Көбіңді айта алмадым өкпелеме.

Ғалия, Биғайша, екі Күләш, Ағилаш, Әскей, Сайлаш,

Сендерге талай адам теңгелеме.

Бас көтерер азаматттың бірі Мұрат деймін,

Айтқан сөзге мойныңды бұрсаң деймін.

Аулыңа істеген көмегің толып жатыр,

Сол жақсылықты әлі де көрсетіп тұрсаң деймін.

Тоқанда жас буыннан қосылғанды,

Шежіре мен нақыл сөзден жоқ тосынғалы.

Сыпайы, үлкенді сыйлау қасиеті,

Жастарға үлгі болып жол салғаны.

Мешіт ашылып ауылда

Діні мұсылман қауымда

Ораза ұстап, намазға

Бас иеміз тағы да

Бас имам боп мешітке

Тұрақтасын Аманда

Көмекшілері Тортай мен Шәрібі

Діні оқуы өсіп қамдансын.

Шариғат айтып,Ғибрат қып

Жұма намазы жандансын

Азан шақырып Қанағат

Даусы қарлығып жанбасын

Діні мықты қазаққа

Басқа ұлттар таң қалсын.

Мәдени ошақ ауылда

Атыменен жойылды.

Мәдениетті демалыс дегенге,

Үлкен үтір қойылды.

Талқан болған клубтан

Бұзылған қалды қанқасы

Кітапхана орнында

Қалғанда жоқ жаңқасы

Қайда барсын бұл жастар

Жиналатын бір-ақ жер,

Магазинның дәл қасы.

Ауылда қалған ұйым осы мектеп

Бәрімізден оқып жатыр бір-бір тентек.

Рахымет осы мектеп ұжымына

Көрсетіп жатыр, қызметін бізге көптеп

Білімді мұғалімдер кілең жасы

Ұжым мықты болады ірге тасы

Бізге Алла оң көзімен қарағаны

Оразхандай азаматты қойғызып мектеп басы.

Оразхан келгеннен соң бізге сенді

Қолдан келген көмекті аямалық біз белсенді

Сыйлайық, құрметтейік азаматты

Кәртейіп пенсияға осы ауылдан шықсын енді.

Бүгін Ұлы Наурыз күн

Теңеліпті күн мен түн

Жаңа Жыл бүгін болыпты

Тәуелсіз болған еліме

Он жыл биыл толыпты

Тәуелсіз болған қазағым

Арта берсін даңқымыз

Өсе берсін көгеріп

Бостандық алған халқымыз.

Жер жүзі танып қазақты,

Мықты ел боп шалқимыз

Қазымбет ата бабамыз

Аталды солай аулымыз

Аруағы қолдап бабалар

Аман сау болсын қаумымыз.

Аман жүрсін алды да

Ақсақалды ағалар

Бүгілмесін белдері

Ақ самай шашты аналар

Немере шөбере көбейіп

Апалап сені жағалар

Бәріміз аман болайық,

Келесі жыл Наурызда

Осы мектепке қайта толайық

Арамызда өкпе шар

Бар болса енді қояйық

Пәле қумай бір бірің

Дұшпандықты жояйық.

Құшақтасып өлең айтып,

Наурыз тағамына тояйық.

22 наурыз 2001 жыл

Мектепте ауыл наурыз тойында айтылды.

Приветствие участникам семинара библиотекарей Урджарского района

16 октября 2009 года

Хош келдіңіздер, ер Қазымбет ауылына

Орныққан Тарбағатайдың күнгей бауырына.

Мінеки алдарыңа келіп сәлем бердім

Білім ордасы кітапханашы қауымына.

Жеріміз осы ауылдан басталады

Жүз төрт жыл тарихымен жалғасады,

Іргелі, халқымыз бар берекелі

Қонақжай, сізді келген қарсы алады.

Мөлдір бұлақ, ну тоғай сай табаны

Хош иісті гүлінен бал тамады,

Табиғат байлығына көз жүгіртсең.

Көңілің масаттанып, жай табады.

Жерім осы мақтанарлық шын көңілден

Жемістің әр түрі бар мол төгілген,

Әр елдің ғалымдары зерттеп шешкен

Тарапты алма әлемге осы өңірден.

Құтты болсын мұнда келген қадамдарың

Қызметтердің көпшілік ортасы адамдардың,

Үлгі ғып, насихаттап оқытасың

Кітаптарын жазушы- ақын, тарихи даналардың.

Сіздерге оқушыларыңыз қарыздар ғой

Сәбидей, сүтін емген аналардың.

Оқыдық қой қазақтың эпос-дастанында

Ұлттық мақтаныш көрінетін астарында.

Қобыланды, Алпамыс, Қамбар батыр

Сезінушек жүргендей боп қастарында.

Пушкин, Гоголь, Абай, Мұхтарды оқыдық та

Әлімізше жас көңілге ой тоқыдық та.

Жалықпадық, оқыдық зейін қойып

Соғыс уақыты, жағдай қиын жоқшылықта.

Балалық шақ өтті ғой еске алатын

Электр жоқ, май шам болды жағылатын,

Үлкен демей, бала демей кітап оқып

Бар халық кітапханаға ағылатын.

Білімге сондай құштар заман еді

Бар өнер білім кітаптан табылатын.

Қазіргі телесериал заманында

Күндіз-түн қарап, ойында жоқ жалығатын,

Кітап алып оқуымыз сиреп кетті

Көзіме елестейді-кітапхана жабылатын.

Кітапхана жаңаша бұл өмірде даму керек

Уақытымен ашылып жабу керек,

Сіздердің жұмыстарыңыз оңай емес

Әр оқушыны жақсы біліп көңілін табу керек.

Дұрыстап кітапхана жоспарын алып қолға

Оқушыны түзетіңдер бұрып оңға.

Білім, тәжірибе бәріңдеде жеткілікті

Кітапхана жұмысын салыңдар дұрыс жолға.

Кітапты талдап оқу ол да ғылым

Сол кітаптан шығады барлық білім,

Әрбір оқушы сыйласын, құрметтесін

Көтеріп мәртебесін ана тілін.

Кітапхана иесі Шәкен қызы Жанаты ғой

Балалы-шағалы бір үйдің қанаты ғой,

Үлгілі, жұмысымен абыройлы

Әр оқушы мен ортақ тіл табады ғой.

Мадақтайтын мектебіміз бар, Жанатымен

Құстай ұшып қонатын қанатымен,

Жиырма екі жыл, бірге қауышып жүр

Мектеп ұжымы арасында өзінің талабымен.

Бір мектеп, ауыл түгел қамтуында

Еңбегі бар қазақ тілін дамытуда,

Жалақы жарты ставка алсадағы

Толыққанды жақсы қызмет танытуда.

Рахмет сіздерге, құлақ астың сөздеріме

Жақсылық алла нұрын берсін жүздеріңе,

Жұмыстарың табысты, жемісті боп

Денсаулық берсін Алла өздеріңе.

***

Приветствуем вас, пропагандистов книг,

В нашей сельской школе батыра Казымбет.

Вы стали гостями нашими вмиг,

Дороже гостей, чем вы у нас нет.

Вашей работе уважение и почет

Ведь она столько добра людям несет,

Когда читаешь любимую хорошую книгу

Доброта в душу, как река течет.

В народе уважают работу библиотекаря

Ценят ваш добрый и благородный труд,

И ваших книг как душевного лекаря

Читатели всегда с нетерпением ждут.

Перед вами всегда юные читатели

Нужно любовь им к книге привить,

Ведь они фантазеры и мечтатели

Книга поможет им труд и жизнь полюбить.

Это школьная библиотека, весь мир знаний

Жанат - хозяйка ее, работает одна,

Уютно, порядок всегда, нет притязаний

Потому что Жанат трудолюбива и скромна.

Библиотекарь , с читателем всегда дружи

Не забывай читателя в повседневной заботе,

И хочу я пожелать от всей души

Счастья и успехов в вашей любимой работе.

(P. S. Буклеты были отпечатаны и розданы всем участникам семинара)